نورمن جوزف وودلند که در سن 91 سالگی درگذشت مخترع محصولی بود که امروزه بیش از پنج میلیارد بار در روز استفاده می شود. بارکد به استفاده زیاد از کدهای مورس در دوران جوانی وودلند برمیگردد. تحصیلات دانشگاهی او به دلیل وقوع جنگ جهانی دوم متوقف شد و او در جنگ به عنوان مشاور فنی پروژه منهتن مشغول به کار شد. بعد از جنگ تحصیلاتش را تمام کرد و در دانشگاه درکسل باقی ماند تا دوره تخصص خود را بگذراند، ایده بارکد زمانی به ذهن او خطور کرد که یک مدیر سوپرمارکت به دنبال روشی بود که بتواند محصولات متخلف را شاخه بندی و کدبندی کند. برنارد سیلور یکی دیگر از دانشجویان درکسل این فرصت را غنیمت شمرد و از وودلند برای حل این مشکل کمک گرفت. بعد از تلاش های بسیار که نور ماورا بنفش و جوهر فلوئورسنت را شامل میشد وودلند دانشگاه را ترک کرد که روی پروژه کار کند. او به ساحل میامی مهاجرت کرد و بعد به فلوریدای جنوبی رفت. او در گفت و گو با مجله اسمیت سانیان سال 1999 لحظه اختراع بارکد را اینگونه توصیف میکند: داستان بارکد شبیه قصه های جن و پری است، چهار انگشت خودم را در شن کردم و بعد دستم را جلوی خودم گرفتم و گفتم خب چهار خط داریم ، میتوانند این چهار خط پهن یا باریک باشد که شبیه نقطه و خط در کدهای مورس است.
به دلیل فعالیت های او در زمینه بارکد ، آی بی ام سال 1973 جایزه همکاری فوق العاده آن شرکت را به وودلند داد. او همچنین مدال ملی فناوری و اختراع را سال 1992 دریافت کرد. نام وی همچنین سال گذشته در موزه مخترعان ثبت شد.
در هفدهم آگوست 1982 لوح فشرده در هانوفر آلمان اختراع شد. این اختراع یک انقلاب اطلاعاتی در دنیا محسوب شد و خیلی زود در دسترس همه قرار گرفت. گفته می شود جیمز راسل امریکایی بیست سال قبل تر CD را اختراع کرده بود اما آنرا نتوانسته بود عمومی کند.
میگویند سازمان فضایی امریکا میلیون ها دلار برای ساخت خودکاری که توانایی نوشتن در فضا داشته باشد صرف کرده است، در دهه 60 میلادی دانشمندان ناسا متوجه شدند که خودکارها در جایی که جاذبه وجود ندارد عمل نمی کنند و بنابراین هزینه زیادی صرف اختراع خودکاری شد که حتی در جاذبه صفر بتواند بنویسد. با اینکه رقیبان روسی از مدادهای به خصوصی به جای خودکار استفاده می کردند.
پل فیشر سازنده این خودکار بود و تحقیقات او یک میلیون دلار هزینه داشت و در سال 1965 موفق به اختراع و ثبت خودکار فضایی شد. این خودکار در هوای خیلی گرم و خیلی سرد، در شرایط بی وزنی حتی در زیر آب قادر به نوشتن بود.
به نقل از مجله دانشمند، شماره 534